Herhangi bir düşünceyi veya his ve duygularınızı kaleme almak için yalnız olmanız gerekir. Bir insan güzel bir yazı yazabiliyorsa bilin ki o gerçek bir yalnızdır.
Gündelik koşuşturmaların arasında -ki hele hele metropollerde yaşıyorsanız- hiç kimse iç sesinizi duyamaz, düşünüp söylediğiniz sözler ise yok olup gider. Bu hengamede ne siz başkasını dinlersiniz ne de bir başkası sizi dinlemek için kulak kabartır… Fakat kendinizle baş başa kaldığınızda; anı, saniyeyi, dakikayı, günleri, ayları hatta ve hatta geçmiş gitmiş o uzun yılları bile enine boyuna düşünür, ölçer, biçer, tartar ve daha sonra kendi yaşam felsefenize, göre anlamlandırarak, şimdiye kadar fark edemediğiniz tüm ayrıntılardan yepyeni anlamlar çıkartıverirsiniz…
Okumaya devam et
Yûşa Irmak 