sakin bir acı

arzu gidince biter sevda
gözyaşı düşer solgun hatıralara
oysa aşk hiç bilmemiştir kimin neden gittiğini
bir beste vardır muhayyer makamında

Kendini Çimdiklemek!

Bazen derin düşüncelere daldığımda göğsümün ortasına garip bir sancı çöker. Bu öyle kötümser bir sancı değil, tersine rahatlık veren bir sancıdır.. Dünyada bunca sıkıntı, kan, ter ve gözyaşı varken kendime huzur ve mutluluğu çok gördüğüm zamanlar olmuştur. Ancak hiç olmazsa dünyanın bu köşesinde o huzur ve mutluluğa ermek için dişlerimi sıkarak ben de rahatlamaya çalışmışımdır..

***

Gül gibi akıp giden bu hayatın sapında her zaman dik/enlerle karşılaşırız. Gülün yanağına dikenlerin içinden erişmek, dikenlere rağmen gülü el üstünde tutmak bir çelişki gibi görünse de Allah’ın tüm insanlığa bu çelişkiyi armağan ettiğine inananlardanım. Hatta bunun bir hikmeti olduğuna bile.. Rabbim böyle takdir etmişse bunun gizli veya açık bir anlamı olduğunu düşünürüm..

Güz Yaprakları

Her ne kadar Antep’de doğmuş, Adana’da büyümüş olsam da kendimi hep İstanbul’da doğmuş ve yetişmiş gibi hissederim. Neden böyle bir duygu taşıyorum bilemiyorum ama bu kentten bir hafta ayrılmak mecburiyetinde de kalsam hemen yüreğim sıkılıverir…

İstanbul’u, ilk Beşiktaş ile tanıdım. 2 yıla yakın Akaretler de yaşadım. İlk senem şehri gezme, tanıma ve alışmayla geçmişti. İkinci senem de ise artık bu şehri sevmiş hatta birçok şair gibi ben de güzelliğine aşık olmuştum. Sanıyorum bu şehirle aramda kopamayan büyülü bir bağ var…

Dediler

Bir asude gönül düşmüştü yerlere
Davranıp da fizana sürün dediler
Bir yanda boğulanlar varken kedere
Bakmayın defterini dürün dediler

Kar ve Tipi Sonrası Nefsi Islah Çizgisi

Ne zaman kış ve kar ile ilgili bir yazı yahut şiir görüp okusam, aklıma hep tedbir almak gelir istemsiz… Kış gelince insanlar tedbir alırlar yollarda, hanelerde, iş yerlerinde! Kar yağınca araçlar kaymasın diye zincir takarlar sürücüler! Yanlarında takoz ve çekme halatı bulundururlar…

Şairler İlhamsız Ölür Efendim

Gözyaşım olup içime dolsan,

Dolsan da yüreğim doymaz efendim.

Sevdamı kuluna bırakma kırgın,

Şairler hüznü sever efendim.

 

Benimle Ölür müsün?

Ağlamak; gök gözünden kayan yıldızlar
Bütün yer ve gök adına haykırıştır!
Ağlamak özlem, sessiz ağıdı çağların
Fırat ve Dicle’nin gözleri kadar eski,
Aşkı kadar bereketlidir.
Ağlamak; ömür boyu sükut
“Zaferin zekatı”
Ve sonu gelmez umutsuzluğunda bir umuttur.

Yollar Senindir

Sessiz gecelerde emre uyup bir zaman

Dönerim kıbleye, o yön benimdir.

Akıl zincirim kırılır bir zaman

Doğarsın gönlüme, o nur senindir.